Drop Hire

                                                පින්තුරේ ගූගල් ෆ්‍රී ෆොටෝස් වෙතින්

මතකනෙ අපේ ඉන්දරේ. පොරව අඳුරන්නේ නැති අය ඉන්නව නං 'තෝර බලයි' එහෙමත් නැත්තන්  'බෝතල් දෙකක් ගෙනෙන් මචං' එහෙම කියවල බලන එකයි තියෙන්නෙ, නිකං ඉන්න වෙලාවක.

ඉන්දරේට හිටිය සුවිශේෂ යාළුවෙක්‌. ඒ දෙන්නගෙ යාළුකම පැවත ගෙන ආවෙ, දෙන්න වේරහැර අභ්‍යාස ලාභීන් කාලෙ ඉඳල. පසු කාලෙක, ඉන්දරේ විවාහ වුනේ යාළුවගේ නංගි සමග,  යාළුකම තවත් තහවුරු වුනා

ඒ විතරක් නෙමේ යාළුව කර කාරෙට ගත්තෙ, ඉන්දරේගෙ නංගිව. යාළුවො  දෙමස්සිනෝ වුනා. හොඳම හරිය තමා, මගුල් ගෙවල් දෙක මනමාලියන්ගෙ ගෙවල් වල ගත්තට, ජෝඩු දෙකම 'මධු සමය' ගත කලේ, එකම හෝටලයක වීමත්, ජෝඩු දෙකේම 'හෝම් කමින් ' එක, ගාල්ලෙ ඉන්දරේලගෙ ගෙදර පැවැත්වීමත්.

දෙන්නම ලංගම නොයෙකුත් පළාත් වල සේවය කරල, කසාද බඳින්න ඉස්සෙල්ල කාලෙ වැඩ කලේ කුරුනෑගල. ඒ කාලෙ වෙනකොට ලංකාවෙ කට්ටිය මැද පෙරදිග රැකියාවල් වලට යන්න පටන් අරං.  ඉන්දරෙයි, වෙන්න මස්සිනයි, දෙන්නත් ගියා මැද පෙරදිග.

හොඳ කතා ටිකක් තියෙනව, රට යන්න සම්මුඛ පරීක්ෂණ වලට ගිය ඒව, ලංගමෙන් අස්වීමේ සහතිකේ ගත්ත හැටි,  ගැන එහෙම . ඒ වුනාට පඳුර වටේ තලන්නෙ නෑ, මාතෘකාවෙන් පිට පනින්නෙ නෑ, කියන ස්ථිර නිගමන වලට ඇවිල්ල මේ පෝස්ට් එක ලියන්න පටන් ගත්ත නිසා, අද ඒව කියන්න යන්නෙ නෑ. සමහරුන්ට මතක ඇති, ඕනය එහෙම 'Kiss & Ride'  පෝස්ට් එකට කොමෙන්ට් දාල තිබුන, වයසට අනුව මගෙ කල්පනාව අඩු වේගන යනව ඇති කියලත්, සැක පහල කොරල.

ඉන්දරෙයි,  මස්සිනයි, තව ඒ කාලෙ කුරුනෑගල එකට වැඩ කරපු කීප දෙනෙකුයි, ලංකාවෙ එකම ඒජන්සියකින්, එකම රටට, වැඩට ගියා. කට්ටිය වැඩ කලේ ජෝර්දානයේ, අකාබා කියල වරායක. අපේ බුන්ට, සිරෝසිස් කියල තව යාළුවෙක්,‌ එහෙම  ඒ රටේම වෙන තැනක ඔය කාලෙම වැඩට ගියා, මට මතක විධියට එකම ඒජන්සියෙන්. දෙගොල්ලො ගැනම එහෙදි වෙච්ච ඒව ගැනත් සෑහෙන්න කතන්දර තියෙනව.

අවුරුදු දෙකක් විතර වැඩ කරල, කට්ටියම වගේ ආපහු ආවම ලංගමටම ආයෙත් ජොයින් වුනා. ඉන්දරෙයි, මස්සිනයි, ආපහු ලංගමට ජොයින් වෙන්න කලින් කොන්ත්‍රාත් වැඩ කළා කාලයක්. දෙන්න කරපු එක කොන්ත්‍රාත් එකක් තමා 'නැවත වන වගාව'. ඒකට අයිති වුනේ, අක්කර සිය ගණන් ආණ්ඩුවෙන් එළි කරපු කැළෑ වල නැවත ඉක්මනට වැවෙන ගස් වර්ගයක් පැල කිරීම.  බුන්ට,  ඉන්දරේලගෙ ඔය ප්‍රොජෙක්ට් වල සුපර්වයිසර් වැඩකුත් කළා කාලයක්. ඒ විස්තර වෙනම කියන්නන්.

මේ කියන කාලෙ, ඒ කියන්නෙ 80 ගණන් වල මුල හරියෙ, ඉන්දරෙයි, මස්සිනයි, නැවතිලා හිටියෙ කුරුනෑගල, සමන්පුරේ. ඉන්දරේලගේ ලොකු මාමගෙ ගෙදර. 'තටා බෝයි' සහ 'විජේ' කියල තව අපේ ලංගම යාළුවො දෙන්නෙක් පදිංචි වෙලා හිටිය, සමන්පුරේට ටිකක් එහා තෝරයායෙ.

කුරුණෑගල පැත්තෙ කට්ටිය නං දන්නව සමන්පුරේටයි, තෝරයායටයි අතරෙ තියෙනව 'බඩගමුව මුකලාන' කියල කැළෑවක්. ඔය කැළෑව මැද්දෙන් තමා කුරුණෑගල ඉඳල දඹුල්ල පැත්තට යන පාර තියෙන්නෙ.

ඒ කාලෙ පාරෙ, ඔය හරිය දවල්ටත් කරුවලයි,   රැහැයියො කෑ ගහනව. දැන් ඔය කැළෑව හරියෙ පාර දෙපැත්තේ බඩඉරිඟු තම්බල විකුණන පොඩි කඩ මං හිතන විධියට විස්සක් වත් තියෙනව. ඉස්සර තිබුනේ එකම එක කඩයයි, හැබැයි එක රෑටත් විවෘතයි.

ඉන්දරේලගෙ 'වන වගාව' ප්‍රොජෙක්ට් එක ගියේ මාතලේ පැත්තෙ වුනාට, ඒක භාරව තිබුන රජයේ දෙපාර්තමේන්තුවෙ කාර්යාලෙ තිබ්බෙ, කුරුණෑගල කච්චේරිය එහෙම තිබුන, කාර්යාල සංකීර්ණයේ.

කොන්ත්‍රාත් එක ස්ටෙප් එකෙන්, ස්ටෙප් එක, ඉදිරියට යනකොට ප්‍රගති වාර්තාවල් ඉන්දරේල ඉදිරිපත් කරනවා.

එතකොට කන්තොරුවෙ මහත්තයෙක් ඇවිල්ල චෙක් කරල , ඉවර කරල තියෙන වැඩ වලට,'පාට් පේමන්ට්' ගෙවීමක් අනුමත කරනව.

ඉන්දරෙයි, මස්සිනයි, සහයට අපියි, ගිහින් කන්තොරුවෙ පේමන්ට් අනුමත කරන පොරගෙ ඉඳල, එකවුන්ටන්ට්, ගිණුම් ලිපිකරු, කාර්යාල කාර්ය සහායක, එකී නොකී හැම එකාටම ජරාව දීල, තව සෑහෙන රස්තියාදුවකුත් වෙලා තමා, යාන්තන් බැංකු වහන්න ඉස්සෙල්ල චෙක් එක අතට ගන්නෙ. චෙක් එක බැංකුවට ගිහින් මාරු කරගත්තම, ඒ ප්‍රීතිය බුක්ති විඳල එහෙම තමා, සියලු දෙනා සතුටින් විසිර යන්නෙ. සමහර දවසට විසිර යන්නෙත් නෑ, ඉන්දරේලගෙ ලොකු  මාමලගෙ ගෙදර හරි, මෙතනදි කලින් නම නොකියවුණු 'අජපාලය'ගෙ නවාතැනේ හරි මහ රෑ වෙනකම්  ' ප්‍රීතිය බුක්ති විඳල' නිදා ගන්නව.

ඔය කියපු එක 'වන වගා' කොන්ත්‍රාත් එකක, ෆයිනල් පේමන්ට් එකක් ලැබුන එක වතාවක, රුපියල් ලක්ෂ දෙකකට චුට්ටක් වැඩියෙන්.  80 ගණන් වල මුල හරියෙ ලක්ෂ දෙකක් කියන්නෙ, අපි එකම තැන තියෙනව වත් දැකලවත් නැති මුදලක්.  රට ගිහින් වැඩ කොරපු එකෙක් ඇරෙන්න, අපේ සෙට් එකේ වුන් එහෙම මුදලක් ජීවිතේට අත ගාල නෑ. ගාන කොච්චර ලොකු වුනත් ඒකෙ බයට 'ප්‍රීතිය බුක්ති විඳීම' අත අරින්න ඉන්දරේවත්, මස්සිනාවත්, සහයට හිටපු  තටා බෝයි, විජේ, අජපාල සහ මම ලැස්ති වුනේ නෑ.

සජීවී බිලින් ගහක් වහළෙ පසාරු කරගෙන යන ශාලාවක් එහෙම තිබුන නිසා 'වෘක්ෂ ලතා මණ්ඩපය' නමින් අපි හඳුන්වපු, 70 ගණන් වල  ඉඳන්  අපේ රාජ සභාව රැස් වෙච්ච, 'පැරමවුන්ට්'  කියන ආපන ශාලාවෙ  එදා අපි 'ප්‍රීතිය බුක්ති වින්දෙ'.  කොහොම හරි තොවිලෙ ඉවර වෙන කොට රෑ 11 ත් පහුවෙලා. බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට නිකමට ගිහින් බැලුව, අතරමං වෙච්ච බස් එකක් වත් තියෙනවද කියල. ම්හු...නෝ සච් ලක්.  ලක්ෂ දෙකකට ටිකක් වැඩි මුදල ඉන්දරේගෙ බෑග් එකේ, කට්ටියට හිතේ හයියට තිබුනෙ, බුක්ති වින්ද ප්‍රීතියයි, පිරිස් බලයයි.

 ඒ කාලේ වෙනකොට 'ත්‍රී වීලර්' තිබුනෙ නැහැ. බස් ස්ටෑන්ඩ් එක ගාව හයරින් කාර් පාක් එකේ, එකම එක ලදරන් කාර් එකක් තිබුන ඒ වෙලාවෙ. අපේ දුරම යාළුවො දෙන්නගෙ ගෙවල් තෝරයායෙ හිංද, ඩ්‍රයිවර් උන්නැහෙගෙන් ඇහුව තෝරයායට යන්න කීයක් ගන්නවද කියල. හැරිල යන පාරවල් වලත් යන්න තියෙනවද, ගෙවල් කීයක් ගාව නවත්තන්න වෙනවද, ඩ්‍රොප් කරල එන්න විතරයි නේද, ගියාට පස්සෙ වෙන දිහෑවල යන්න කතා කරන්නෙ නෑ නේද, ආදී වශයෙන් සෑහෙන ප්‍රශ්න පත්තරේකට උත්තර දුන්නට පස්සෙ, පොර අන්තිමට ගානකට පොරොන්දු වුනා.

දැන් කාර් කට්ටෙ නැගල ගමන් පහසුව සලස ගන්න ගමන් අපි තීරණේ කලා, තෝරයායෙ යාළුවො දෙන්න, ඒ කියන්නේ 'තටා බෝයි' සහ 'විජය' ඉස්සර වෙලා බස්සල, අනිත් කට්ටිය ආපහු එන ගමන් සමන්පුරෙන් බැහැල, ඉන්දරේලගේ මාමලගෙ ගෙදරට හරස් පාරේ යන්න තියෙන චුට්ට දුර පයින් යන්න. බඩගමුව මුකලාන මැද්දෙන් යනකොට මට මීටර් වුනා, පොලොන්නරුව ඩිපෝවෙ 'බ්රේක් ඩවුන්' වෑන් එක, සිංහලෙන් කියනව නං 'ආපදා රථය' අර කලින් කිව්ව කඩේ ගාව නවත්තල තියෙනව.

 තට්ටය බස්සන්න ගියාම තමා තේරුනේ, ඌට අපිට වඩා 'ප්‍රීතිය' වැඩියි කියල. බොහොම අමාරුවෙන් කාර් එකෙන් බස්ස ගත්තට පස්සෙ මේක ගෙට ගිහින් බුදියගන්නෙ නැතුව, අපිට පරෙස්සමෙන් ආපහු යන හැටි ඉඳල, සල්ලි ආයෝජනේ කරන හැටි දක්වා උපදෙස්, අවවාද කෝටියයි. ඒ අස්සෙ ඩ්‍රයිවරයට මළ පැනල අපේ පමාව ගැන. 'ඩ්‍රොප් හයර් නං ඩ්‍රොප් හයර්, නෑදෑ ගමනක් කිව්ව නං මන් කීයටවත්, මේ ගානට, මේ හයර් එක එන්නෙ නෑ' ඩෝප් කාරයෝ එක්ක හයර් ගියාම සිද්ධ වෙන දේවල්, අරවද, මේවද, ලොකු ටෝක් ගොඩයි. මේකගෙ කන්දොස්කිරියාව හිංද මුගෙ කාර් එක හයර් කලාට වඩා හොඳා, අමාරුවෙන් හරි පයින් ගමන ගියා නං කියල අපිට හිතිලා තිබ්බේ මේ වෙන කොට.

තටාබෝයි ගෙ ගෙදර දොරට තට්ටු කරල, රාණි අක්කව ඇහැරවල, පොරව ගෙදරට බාර දීල එතනින් පිටත් වෙනකොට ටිකක් වෙලා ගියා තමා, ඒ වුනාට බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ වේලි වේලි හිටිය ඩ්‍රයිවරය මග දිගට ටෝක් ඉෂූ කරන්නෙ, ඌට රෑ තිස්සෙ එන්න තිබ්බ හයර් ඔක්කොම, අපි හිංද නැති වෙච්ච සයිස් එකෙන්. ඔහොම අපිට බැණ බැණ බඩගමුව කැලේ මැද්දෙන් එද්දි එක පාරටම කැස්සක් දෙකක් කැහැල, කාර් කට්ටෙ එන්ජිම නැවතුනා. ඩ්‍රයිවර් බැහැල බොනට් එක ඇරගෙන කූරු ගානව. ඒ අස්සෙ අපි කතාවෙන්නෙ, ඊළඟ වංගුවෙන් එහා පැත්තෙ, කඩේ ගාව නවත්තල තිබ්බ බ්රේක් ඩවුන් වෑන් එක ගැන.

ටිකක් වෙලා කූරු ගාල ඩ්‍රයිවර් උන්නැහෙ, ආපහු කාර් එකට නැගල කියාපි 'මහත්තේලා බැහැල තල්ලුවක් දාන්න' කියල. අපි බැස්ස, ඒ වුනාට තල්ලු දාන්න නැවතුනේ නෑ. කඩේ පැත්තට ඇවිදගෙන යන්න පටන් ගත්ත. ඩ්‍රයිවර් උන්නැහෙ ඒ පාර කෑ ගහල අහනව 'මහත්තේලා කොහෙද යන්නේ' කියල, අපේ එකෙක් හැරිල කිව්ව 'ඩ්‍රොප් හයර් නං ඩ්‍රොප් හයර්' ඩ්‍රයිවර් උන්නැහෙ කියල.

ප.ලි.

අපි බ්රේක් ඩවුන් ඩ්‍රයිවර්ට කතා කරල, එයාල කාල ඉවර වුනාම, සමන්පුරේට චුට්ට දුර ගිහින් දම්ම ගත්ත.

හයරින් කාර් ඩ්‍රයිවර් උන්නැහෙ, කැලේ මැද්දෙ එදා රෑ මොනා කොරගත්තද දන්නෙ, එයාම විතරයි