"බෝතල් දෙකක් ගෙනෙන් මචං..."

"තෝර බලය්" පෝස්ට් එකේ මාත් එක්ක රඟපෑව ඉන්දරේ මතකනෙ. අපි දෙන්න කුරුණෑගල ලංගම රාජකාරි කරන කාලේ, වෙන්ඩ මිසිස් ඉන්දරේ හිටියෙ මාතලේ, එයාලගෙ අක්කලගෙ ගෙදර. වෙන්ඩ නෑනය්, මස්සිනය්, දෙන්නම මාතලේ ආණ්ඩුවෙ කන්තෝරු දෙකක රාජකාරි කලේ. කට්ටියම පදිංචි වෙලා හිටියෙ, මස්සිනාට ආණ්ඩුවෙන් දීල තිබ්බ නිල නිවාසෙක.

මස්සිනා නාලක අය්ය, අපිට වඩා අවරුදු කීපයක් වැඩිමල්, දරුවෝ දෙන්නෙක් එවකට හිටපු තාත්ත කෙනෙක්. ඒ වුනාට, ඕනේ දේකට ඔට්ටු, දැන් කාලෙ ගැටවුන්ගෙ බාසාවෙන් කියනවා නං, "එල පොරක්". නෑනත්, අපරාදෙ කියන්න බැහැ, අපි ගියාම ටොප් එකට සළකනව. කෑම, බයිට්, එහෙම හදල දෙන්න කවදාවත් පස්ස ගැහුවෙ නැහැ. අපේ සෙට් එකත්, ඉඳල හිටලා, මාතලේ ගිහින් නයිටක් ගහන්න කවදාවත් අදිමදි කලේ නැහැ, අහන පරක්කුවට රෙඩී.

දැන් හරියටම හේතුව මතක නැහැ, මාතලේ ගෙදර කාගෙ හරි උපන් දිනේකට අපි සෙට් එකටත් ආරාධනාවක් ලැබුන, පාටියට.  කිසිම බරක්පතලක්, වග කීමක්, නැති ඒ කාලෙ, ඔහොම චෑන්ස් එකක් වැදුනම, හරියට ඉබ්බො ටික ඉස්කාගාරෙට අතහැරිය වගේ.   ලංගම වැඩ කරන අපිට, බස් එකේ යන්න සල්ලි යන එකක්යැ, වරුවක් නිමාඩු දැම්ම, විදගෙන ගියා මාතලේ.

මාතලෙන් බැස්සම තමා කට්ටියට මතක් වුනෙත් ඔන්න, පාටියකට හිස් අතින් යන එක හරි නැහැ කියල. තියෙන, තියෙන, විධියට සල්ලි එකතු කරල, වැඩේට හරියන තෑගිත් අරන්, මදි වුනොත් කියල, තව බෝතල් කීපෙකුත් මාතලේ ටවුමෙන්ම අරන්, ගියා නාලක අය්යලගෙ ගෙදෙට්ට.

ගියාම තමා දැක්කෙ, නාලක අය්ය කාරෙකකුත් අරන් කියල. නිල නිවාසෙ සයිඩ් එහෙක, කණු හතරක් හිටෝල, වහලෙට පොල් අතු හෙවිල්ලල, මඩුවක් ගහල, ලඟින් ගියොත් අපිවත් මළකඩ කන සයිස් එකේ, දඬු ෆෝර්ඩ් එකක්, පාක් කරලා තිබ්බ, බැබලි බැබලි.

අපි ඉතින් කාර් කට්ට ගැන වැඩිය හොයන්න, බලන්න, ගියෙ නැහැ. අපි යනකොටත් පාටියට සියලුම දේ සුදානන්. ඉන්දරේ ශේප් එකේ මල් කඩන අතරෙ, අනිත් කට්ටිය නාලක අය්යවත් පෙරදැරි කරගෙන, කෙලින්ම ආපු රාජකාරියට බැස්ස.

වැඩේ නැගලම යනව. ඉන්දරේත් මල් කඩන, අතරෙම හොරෙන් හොරෙන් වගේ දෙක තුනක් ඇනගත්ත. හැබය් ඉන්දරේ ටිකක් පරිස්සමෙන්, ගානට තමා බීගත්තෙ. මොකද තැනේ හැටියට කාඩ් කුඩු කරගෙනත් බැහැනෙ. ඉන්දරේ නාලක අය්යත් එක්ක වගේම, වෙන්ඩ නෑනත් එක්ක, ගෙදර පොඩි වුන් ටිකත් එක්ක, එහෙම චැට් දාගෙන ඉන්නවත්, දෘෂ්ටිපතේට අහු වුනා.

ඉන්දරේ තමන්ගේ කාඩ් එක ගැන සැලකිල්ලෙන් හිටියට, අනිත් එවුන්ට එහෙම ප්‍රශ්නයක් තිබ්බෙ නැහැනෙ. මොකෝ චරිත සහතික ගන්ඩ එහෙ ගියැය්.  නාලක අය්යත් ඇතුලුව සෙට් එකටම, ගානකට ඇවිල්ල, ටිකක් කරුවල වැටෙන වෙලාව වෙනකොට.  දන්නවනෙ ඉතිං, ඉස්සෙල්ල පටන් ගන්නෙ නැගල යන විදියෙ සින්දු වලින්. ටිකක් වෙලා යනකොට සින්දු වතුර, නැටුන් තෙල්, වලට හැරෙන අවස්ථාව වුනා.

මේ වෙනකොට අපේ සෙට් එකේ "කපටි විජේ" කියන සුරතල් නාමෙන් හැඳින්වුන එකෙක්, ටික ටික කොන්ට්‍රෝල් නැති තත්වෙටත් ඇවිල්ල. පොර හෙණ වේග රිද්ම නැටුම් ඉදිරිපත් කරනව විතරක් නෙමේ, පුටු වල එහෙම හැප්පිලා, විසික් වෙලා, වැටෙන්නත් යනව. සැරයක් දෙකක් වැටුනදත් කොහෙද. සැරයක් දෙකක් එලියට ගිහිල්ල කබරයත් ඇද්දලු. හැබය් පොර තව බොන එක නවත්තලත් නැහැ.

දැන් කපටි විජේ අනිත් එවුන්ටත් වාතෙ වෙලා. ඔහොම තව ටිකක් වෙලා යනකොට පොර නියමම ඔරිජිනල් වාතයක් වුනා. දැන් මූව නවත්තන්න බැහැ, අනිත් එවුන්ගෙ ඇඟේ හැප්පෙනව විතරක් නෙමේ, පොර ටෝක් ඉෂූ කරන්නත් පටන් අරන්, වලියටමය් එන්නෙ. මේ ඔක්කොම සීන් කෝන් අතර තුරේ හෙණ වැස්සකුත් පටන් ගත්ත.

මේ වෙලාවෙ ඉන්දරේ, නාලක අය්යගෙන් කාරෙකේ යතුර ඉල්ලගෙන, විජේට දුන්න සල්ලි කොළ වගේකුත් එක්ක. දීල කිව්ව "මචං බඩු ඉවරය්, තරහ නැතුව, ටවුමෙ ලිකර් ෂොප් එකට ගිහින් බෝතල් දෙකක් අරන් වරෙන්" කියල. විජය වැස්සේ තෙමීගෙනම දිව්වා මඩුවට, නැග්ග කාර් එකට.

අපේ සෙට් එකම හොල්මන් වෙලා, දැන් කටිං ලුකිං. එතකොට තමා, නාලක අය්යය්, ඉන්දරෙය් අපිට විස්තරේ කිව්වෙ. නාලක අය්යගෙ කාරෙක, හාෆ් ටර්න් ස්ටාර්ට්, හැබය් එන්ජිමේ රවුම් බාගයක් කැරකෙන කොට නෙමේ, මාතලේ ටවුම වටේ රවුම් බාගයක් තල්ලු කොලාම.  නාලක අය්යගෙ රාජකාරියට, ගමන් වියදන් හම්බවෙනවලු, හැබය් තමන්ගෙ වාහනේ නොම්මරේ අරව, මේව, බටා ෆෝර්ම් එකේ දාන්න ඕනෙලු. මේක දුවන්න ගත්තු කාරෙකක් නෙමේ, බටා ක්ලේම් කරන්න, නමට තියං ඉන්න ලදරමක්.

අපි ඉතිං රෑට කාල එහෙම සාලෙ පැදුරු එලාගෙන නිදා ගත්ත. කාර් එක ස්ටාර්ට් කොරන්න වලි කාල, බැරි තැන, විජයට වැස්සෙම ඩ්‍රයිවින් සීට් එකේ නින්ද ගිහින්.