'මිස්ට විජේසේන'

1970 ගණන් වල මුල භාගෙ පැවති රජය, ආනයන බොහෝ දුරට සීමා කරලා තිබුනෙ. ඒ කාලෙ තමා 'හාල් පොල්ල' එහෙමත් ක්‍රියාත්මක වුනේ. මගෙ මතකය නිවැරදි නං, 1960 ගණන් වල පසු භාගෙ ලංකාවට ගෙනා මෝටර් රථ වලට  තිබුනෙ  5 ශ්‍රී නොම්මර,  6 ශ්‍රී නොම්මර ආවෙ 1976 අව්රුද්දෙ ලංකාවෙ පවත්වන ලද 'නොබැඳි ජාතීන්ගේ සමුළුව' කාලෙ. දැන් ලංකාවට අවරුද්දකට මෝටර් රථ කී දාහක් ආනයනය කෙරෙනවද දන්නෙ නැහැ. 1965 විතර ඉඳල, 1975/76 දක්වා අතර කාලෙ, ආනයනය වෙලා තියෙන්නේ කාර් 10,000 ක් විතර. මගෙ ගණනය කිරීම කොතරම් නිවැරදිද දන්නෙ නැහැ, කාට හරි වැරද්දක් පේනව නං පිළිගන්න සුදානම්.

1977 අලුත් රජයක් පත් වෙලා ටික කාලෙකින්, පවුද්ගලික අංශයට මගී ප්‍රවාහන කටයුතු කිරීමට බලතල ලබා දෙනතුරු, ලංකාවෙ මගී ප්‍රවාහන ඒකාධිකාරය තිබුනෙ ලංගමටයි, ලං.දු.දෙ. ටයි.  නමුත් සතොස, සමුපකාර, වගේ ආයතන වල හැර,  මහා මාර්ග වල භාණ්ඩ ප්‍රවාහනේ වැඩි හරියක් සිදු වුනේ, පවුද්ගලික අංශයෙන්.  70 දශකයේ මුල හරියෙ ලංකාවෙ ධාවන වෙන ලොරි ප්‍රමාණය මදි කියල ආණ්ඩුවට තේරිලාද කොහෙද, ආනයන නීති ලිහිල් කරල මුදලාලිලාට ලොරි චැසි ගෙන්නන්න බලපත්‍ර නිකුත් කළා.

මිළ අඩු නිසා හෝ, එවකටත් ජනප්‍රිය වෙලා තිබුන නිසා හෝ, අමතර කොටස් සුලබ නිසා හෝ, මුදලාලිලා වැඩි දෙනෙක් ආනයන කලේ, බී.එම්.සී. කියල ලොරි චැසි ජාතියක් එංගලන්තෙන්. තවත් හේතුවක් වෙන්නැති ජපන් නව තාක්ශනේ ගැන වැඩි දැනුමක් නොතිබුන නිසා පරණ බාස් උන්නැහෙ කෙනෙක් ගෙන් නිකමටවත් අහල බැලුව නම්, රෙකමන්ඩ් කරන්නෙ, එයාලට රෙපෙයාර් කරල පුරුදු, මේක්ස් ඇන්ඩ් මොඩල්ස් තමා කොහොමටත්.

ඒ කාලෙ, බී.එම්.සී. වලට ලංකාවෙ ඒජන්ත වැඩේ කෙරුවෙ 'කොලට්ස්' කියල කොම්පැනියක් මට මතක විධියට. ඔය ලොරි චැසි 200 ක් විතර ලංකාවට ගෙනාවට පස්සෙ, රජය තීරණය කළා, භාණ්ඩ ප්‍රවාහනේට වැඩිය, මගී ප්‍රවාහනේ අවශ්‍යතාවය ඉහළයි කියල. ඒ තීරණය අනුව ලොරි චැසි ටික වරායෙදිම රජයට පවරගෙන, ලංගම වේරහැර සහ ඒකල බොඩි වැඩපොලවල් වලට යැව්ව, ලොරි බොඩි වෙනුවට බස් බොඩි ගහන්න. බ්ලොග් කියවන වයසක කට්ටියට සමහර විට මතක ඇති ලොරි වල වගේ ඉස්සරහට මුණ තියෙන, ටිකක් විතර වැඩිපුර ගැස්සෙන, තනි දොරේ ලංගම බස් වගයක් ඉස්සර පාරෙ දුවනව.  ඒවයෙ මුණ ටිකක් මේ  පින්තුරෙ තියෙන ලොරියෙ මූණට සමානයි කියල කියන්න පුළුවන්.

මේ බස් දුවන්න පටන් ගත්තම තමා ලංගමට පස්ස බිම ඇනුනෙ. මේ වෙනකොට ප්‍රධාන වශයෙන් ලංගම දිව්වෙ ලේලන්ඩ් සහ බෙන්ස් බස්. ඉසුසු ගෙන්නන්න පටන් ගත්ත විතරයි. ඕනෙම වර්ගෙක බස් අලුත්වැඩියා කරන්න පුළුවන් පළපුරුදු කාර්මිකයෝ හිටියට, බී.එම්.සී. වලට අමතර කොටස් ලංගම ගබඩා වල තිබුනෙ නැහැ. ඔය කාලෙ ලංගම, දේශීය වෙළඳපොලෙන් අමතර කොටස් මිලදී ගැනීමක් කලේ ඉතාම හදිසි අවශ්යතාවෙකට විතරයි. සාමාන්යෙන් කලේ, අමතර කොටස් ඇතිවෙන්න ආනයනය කරල, වේරහැර තියාගෙන අවශ්‍ය පරිදි ඩිපෝ වලට නිකුත් කිරීම.  බී.එම්.සී. වලට අමතර කොටස් ඇනවුම් කලාම එංගලන්තෙ මව් කොම්පැනියෙන් දැනුම් දුන්න, එයාලගෙ ලංකාවෙ තියෙන ඒජන්සියෙන් ගන්න කියල. ලංකාවෙ ඒජන්සියෙන් ඉල්ලුවම කිව්ව, එයාල බඩු ගෙන්නල දෙන්නෙ, චැසි ඇනවුම් කල අයට පමණයි කියල. බී.එම්.සී. කොම්පැනියයි, ලංකාවෙ ඒජන්තයි, එකතු වෙලා ලංකාණ්ඩුවට රිටර්න් එක දුන්නේ එහෙමයි.

ලංගම පුළු, පුළුවන් විදියට ස්පෙයා පාර්ට්ස් විකුණන කඩ වලින් අමතර කොටස් දේශීය වශයෙන් මිළ දී අරගෙන, කාලයක් මේ බී.එම්.සී. බස් ටික දිව්ව, ඒත් වැඩි කාලයක් ඒක කරගෙන යන්න බැරි වුනා. අන්තිමට අමතර කොටස් නැතුව කොට උඩ තියන්න සිද්ධ වුන බී.එම්.සී. ටික, වෙන්දේසියෙ විකුණල දැම්ම තුට්ටු දෙකට. ගත්ත මුදලාලිල ඒවට ලොරි බොඩි ගහල අගේට දිව්ව, එතකොට කොම්පැනියෙ අමතර කොටස් හිඟයක් පේන්න තිබුනෙ නැහැ.

'මිස්ට විජේසේන' ඔය කාලෙ, වේරහැර මධ්‍යම වැඩපොළේ, ඉංජිනේරු මහත්තයෙක්. කාලයක් විජේසේන මහත්තය ඒ කාලෙ වේරහැර වැඩපොළ භුමියෙම, එරොප්පෙ රටකින් පවත්තගෙන ගිය කාර්මිකයන් එහෙම පුහුණු කරන ආයතනේක උගන්නලත් තියෙනව. හැබය් ඒකෙ ආදි ශිෂ්‍යයෙක් කියල නං ආරංචියක් නැහැ.

විජේසේන මහත්තය හැමෝම එක්ක සහයෝගෙන් වැඩකරන, කා අතරත් පොපියුලර් වයස අවරුදු පනහක විතර පොරක්. තාම ජීවතුන් අතර ඉන්නවද කියල නං දන්නෙ නැහැ.

 විජේසේන මහත්තය වැඩට ආවෙ ගියෙ, උඩ පින්තුරෙ තියෙන එක වගේ හෙණ පරන ලදරන් කාර් කට්ටකින්. සමහර දොරවල් එහෙම ලනු කෑලි වලින් බැඳල තිබුනෙ. විජේසේන මහත්තයත් එක්ක අඩියක් පුඩියක් එහෙම ගහන යාලුවෙකුට තිබිල තියෙනව, පරන බී.එම්.සී. ලොරියක්. ඔය ලොරියෙ ස්ටාටර් මෝටරේ, නැවත පණ දෙන්න බැරි තරමටම අබලන් වෙලා. මේක දැනගත්ත විජේසේන මහත්තය, යාලුවට පොරොන්දු වෙලා සපෝර්ට් එකක් දෙන්න බලන්නං කියල.

වේරහැර තිබුන 'කනත්ත' කියල භුමි භාගයක්. එතන තමා රෙපෙයාර් කරන්න බැරි, වෙන්දේසියෙ දාන්න තියෙන බස් ගාල් කරල තියෙන්නෙ. සමහර වෙලාවට, රෙපෙයාර් කරගෙන යන බස් වලට, පාවිච්චියට ගන්න පුළුවන් කෑලි, කනත්තෙ තියෙන බස් වලින් ගලෝගෙන එන එක, අසාමාන්‍ය සිද්ධියක් නෙමේ. හැබය් ඒ කෑලි වේරහැර වැඩපොළේ ප්‍රධාන ගේට්ටුවෙන් පිටතට කව්රු හරි ගෙනියනව නං ඒක බරපතල හොරකමක්.

විජේසේන මහත්තය කනත්ත පැත්තෙ සංචාරයක් දාල බැලුවම, දැක්ක වෙන්දේසියෙ දාන්න තියෙන බී.එම්.සී. එකක, රෙපෙයාර් කරල හරි ගන්න පුළුවන් තත්වෙ ස්ටාටර් මෝටරයක් තියෙනව. ආපහු ඇවිල්ල හිතවත් ගෝලයො දෙන්නෙක්ව ඇරිය අර මෝටරේ ගලවන් එන්න. ගෙනාවම ඒ ගෝලයො ලව්වම, තමන්ගෙ ලදරන් කාරෙකේ යට පැත්තෙ, මෝටරේ කොහුලණු වලින් ගැට ගැස්සෙව්ව . පුරුදු පරිදි වෙනද වගේ වැඩ ඇරිලා කාර් කට්ටත් එලෝගෙන ආව මේන් ගේට් එක ගාවට.

ඇතුලට, පිටතට, යන වාහන වල රියදුරන් ගේට්ටුවේ පොතේ අස්සන් කරන එක අනිවාර්යයි. ඇතුලට යන වාහන කෙසේ වෙතත්, පිටතට යන වාහන ඔක්කොම වගේ ගේට්ටුවෙදි සෙකියුරිටි එකෙන් චෙක් කරනව. විජේසේන මහත්තය කව්රුත් දන්න අඳුනන ඉංජිනේරු මහත්තයෙක් හින්ද කාර් එක චෙක් කලේ නැතත්, ගේට්ටුවේ පොතේ අස්සන් කරන්න නැවැත්තුව ලදරම. හරියට ඒ වෙලාවෙම කඩා වැටුනේ නැතෑ යට එල්ලල තිබුන ස්ටාටර් මෝටරේ.

විජේසේන මහත්තය පොත අස්සන් කොරන ගමන්ම සෙකියුරිටි කාරයට කිව්ව ' මේ කෙහෙම්මළ හැමතිස්සෙම කඩා වැටෙනව, ඔන්න ඕක අහුලල දාන්න පුතා ඩිකියට ' කියල.

මේ ලිපිය කියවූ අනුරුද්ධ තෝරදෙණිය නමැති මහතෙක් ඊමේල් මගින් මා සඳහන් කල බී.එම්.සී. බස් රථයක පින්තුර දෙකක් 17/11/2011 දින එවා තිබුනා. පහතින් දැක්වෙන්නේ එම බස් රථ වල පින්තුර සහ ඊමේල් එකේ අන්තර්ගතයයි.

ඔබේ බ්ලොගයේ 'මිස්ට විජේසේන' යන ලිපියේ සඳහන් වන් ඔස්ටින් 830WF වර්ගයේ බස් රථ දෙකක ඡායාරූප මෙම ඊමේල්ලුවට අමුණා ඇත.

1972/73 වර්ෂවල මෙයින් බස් රථ කිහිපයක් මාර්ග අංක 212 මහරගම-ඇරැව්වල මාර්ගයේත්, 110 මහරගම-පිළියන්දල මාර්ගයේත් යොදවා තිබුණා එකල කුඩා දරුවකු වූ මා හට මතකයි. මෙය ආසන 24ක බස් රථයකි.