"ශින්න බෝල ප්‍රොබ්ලම් අය්යා....."

මේ කියන දෙමල මනුස්සයට සිංහල කොඥ්ඥං කොඥ්ඥං තෙරියමා , කොඥ්ඥං කොඥ්ඥං කතා කොරන්නත් පුළුවන්. පොර සාමාන්නියෙන් නිකං සරොං ඇන්දට වැදගත් ගමනක් එහෙම යනකොට, අඳින්නෙ වවුල් සූට් එක, සමාවෙන්න නැෂනල් එක.


හැබය් මොකක් ඇන්දත් පොරගෙ ගමන ඇතා පිටේ (ජොකෙක් නැතුව) තමය්, කොය් තරං වැදගත් ගමනක් වුනත්.

දවසක් මෙයා ඉතාම වැදගත් ගමනක් ගියා ලංගම බස් එකක. කියන්න ඕනෙ නැහැනෙ මොකද්ද ඇඳගෙන ගිය සුට් එක සහ ඇඳගෙන නොගිය ඒව කියල.

බස් එකට නගින කොටම ගත්ත ටිකට් එකක්. පරිස්සමට තියාගත්ත, අර සූට් එකේ දෙපැත්තෙ තියෙන්නෙ ඉන දිහාවට වෙන්ඩ සාක්කු දෙකක්, අන්න එයින් එකක.

බස් එකේ වැඩිය සෙනග හිටියෙත් නැහැ. පොරට ජනේලයක් අය්නෙ, සිංහලෙන්ම කියනවනං "වින්ඩො සීට්" එකකුත් හම්බ වුනා. පොර, හුලන් වැදි වැදි සනීපෙට වට පිටාව නරඹමින්, මිනිහගෙ පාඩුවෙ, අර බස් ස්ටෑන්ඩ් වල එහෙම එනවුන්ස් කරනවා වගේ “ගමන් පහසුව” සලසගත්ත.

ටික දුරක් යනකොට බස් එකට නැග්ග, බාප්පල. අපේ පොරට බය වෙන්න එහෙම කිසිම කාරනාවක් තිබ්බෙ නැහැ. මිනිහ බාප්පල ළඟටම ආවම, සාක්කුවට අත දාල ටිකට් එක එලියට ගන්න ලැස්ති වෙනකොට තමය් තේරුනේ හිටගන්නෙ නැතුව සාක්කුවෙ පතුලට අත දාන්න බැහැ කියල. පොර ඒ වගේ පොඩි පොඩි බාධාවල් වලට සැලෙන කෙනෙක් නෙමෙය්. නැගිටින්න හදනකොට තමය් පොරට ටිකක් අස්පෙට් ගැහුවෙ.

කස්ටියට මතකද මන්ද ඉස්සර සමහර බස් වල කෝච්චි වල තිබුන, හොඳට පොලිෂ් කරල එහෙම ලස්සනට හදපු ලෑලි පටි සීට්.

මේ බස් එකේ තිබුනෙත් ඒ ජාතියේ සීට්. යාලුවගෙ “ෆැමිලි ජුවෙල්ස්” ලෑලි පටි අස්සෙන් පල්ලෙහට බැහැල. දැන් අපේ නඩරාජා, තටම තටම නැගිටින්න ට්‍රය් එක දෙන ගමන් ටික්කන්ට කියනවලු “ශින්න පෝල ප්‍රොබ්ලම් අය්යා….ශින්න පෝල ප්‍රොබ්ලම්…” කියල